Świerzb

OGÓLNE INFORMACJE O ŚWIERZBOWCU LUDZKIM

Świerzbowiec Ludzki (Sarcoptes scabiei) jest kosmopolitycznym pasożytem, należącym do roztoczy, wywołującym chorobę zwaną świerzbem.

Do zakażenia może dojść w przypadku kontaktu bezpośredniego (pielęgnacja chorego, uprawianie sportów kontaktowych) lub pośredniego poprzez przedmioty (ręcznik, ubranie, pościel, fotele, materace).

Roztocze żywi się komórkami skóry. Zapłodniona samiczka, wielkości 0,3 − 0,4mm, prznika do naskórka i żłobi w warstwie rogowej ślepo zakończoną linijną norę świerzbowcową. Składa dziennie 2 − 3 jaja i ginie po kilku tygodniach. Z jaj tych wylęgają się larwy, które w ciągu 3 tygodni przekształcają się w dojrzałe świerzbowce. Okres wylęgania zależy od masywności zakażenia, od 3 dni do 3 tygodni.

Typowe objawy zakażenia Świerzbowcem ludzkim:

• uporczywe swędzenie (szczególnie nasilone w nocy),
• występowanie pęcherzyków oraz zaczerwienionych grudek, które najczęściej zajmują przestrzenie międzypalcowe dłoni, okolice brodawek sutkowych, pośladki oraz okolice pępka,
• zmianom mogą towarzyszyć wtórne bakteryjne zakażenia.

W przypadku podejrzenia infekcji, należy wykonać mikroskopowe badanie bezpośrednie, stwierdzające obecność Świerzbowca ludzkiego. Po otrzymaniu dodatniego wyniku, należy udać się do lekarza w celu podjęcia właściwego leczenia.