Grzybica

OGÓLNE INFORMACJE O GRZYBICY

Powierzchowne grzybice skóry i jej przydatków są jednymi z najczęstszych chorób dermatologicznych, stanowiących ważny problem nie tylko kliniczny, lecz także epidemiologiczny, czy terapeutyczny.

W umiarkowanej strefie klimatycznej przewlekłe infekcje grzybicze występują u okolo 10 − 20% populacji, a liczba ta nadal wzrasta.

Na rozprzestrzenianie się zakażeń grzybiczych mają wpływ różne czynniki takie jak:

• obniżająca się odporność populacji na zakażenia,
• częste terapie antybiotykami,
• wzrastająca odporność grzybów na stosowane leki,
• zwiększona zjadliwość grzybów,
• bezpośredni kontakt z osobą zainfekowaną.

Objawy zakażenia grzybicą na skórze (tinea corporis) mogą być różne, ale najczęściej zainfekowane miejsce jest zaczerwienione, z wyraźnie zaznaczonym centralnym przejaśnieniem, przesuszone i łuszczące się. Na obwodzie zmiany występują czasem wykwity grudkowe, pęcherzykowe i krostkowe. Na owłosionej skórze głowy zaatakowanej grzybicą (tinea capitis) mogą pojawić się okrągłe, rumieniowe, łuszczące się wykwity dające odczucie świądu, którym czasem towarzyszy wysięk ropny. Zmiany mogą być pozbawione włosów lub z charakterystycznie, równo ułamanymi włosami na wysokości kilku milimetrów ponad powierzchnią skóry, otoczonymi biało−szarą pochewką, widoczną po wyrwaniu włosa.W przypadku grzybicy paznokci (tinea unguium) najczęstszymi symptomami są zmatowienie, przebarwienia i zgrubienie płytek paznokci, typowe są również: ich wysoka łamliwość, kruszenie i rozwarstwianie się.

W związku z ciągłym wzrostem przypadków infekcji grzybiczych oraz długotrwałą terapią przeciwgrzybiczną, niezwykle ważne jest przeprowadzanie diagnostyki mykologicznej. Właściwa identyfikacja szczepu, który odpowiada za stan chorobowy, pozwala na odpowiednie dobranie leków przeciwgrzybiczych i eliminacje przykrych dolegliwości.

: